- fossor
- fossor, ōris, m. [id.], a digger, delver, ditcher.I.Lit.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose):B.
et labefacta movens robustus jugera fossor,
Verg. G. 2, 264:squalidus in magna compede fossor,
Juv. 11, 80; Hor. C. 3, 18, 15; Mart. 7, 71, 4; Col. 11, 2, 38:ceu septa novus jam moenia laxet Fossor,
i. e. a miner, sapper, Stat. Th. 2, 419.—In partic.1.A miner, workman in a mine, Vitr. 7, 8, 1; Calp. Ecl. 4, 118 (cf. aurifossor).—2.[p. 775] In late Lat., a grave-digger, Inscr. Orell. 4925 al.; cf. fossa, I. B. 3.—3.In mal. part., a fornicator, Aus. Ep. 49; cf. fossa, I. B. 4.—II.Transf., in gen., in a contemptuous signif., a common laborer, a clown, Cat. 22, 10:cum sis cetera fossor,
Pers. 5, 122.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.